Pisać... jak to łatwo powiedzieć!

     Jedną z pierwszych rzeczy, które robię, gdy przychodzi do mnie nowa klasa, jest sprawdzenie ich poziomu rozpisania. Oczywiście zawsze jest jakieś zróżnicowanie, trafia się kilka jednostek potrafiących wyrażać swoje myśli adekwatnie do wieku i możliwości językowych, ale... właśnie to ale zaprząta moją głowę. Ogromna część uczniów nie potrafi pisać na takim poziomie, by płynnie wyrażać swoje myśli, budować ciekawe opisy, wnioskować i sprawnie dzielić tekst na części. Z dużą uwagą pochylam się nad redagowaniem tekstów, bo to według mnie jedna z ważniejszych kompetencji, którą mają wynieść z lekcji języka polskiego - sprawne i precyzyjne pisanie różnego rodzaju tekstów.

     Niejedna osoba powie, że nie każdy musi zostać pisarzem, literatem, poetą. Zdaję sobie z tego sprawę. To przywilej wybranych. Ale każdy będzie musiał czasami napisać pismo do spółdzielni, podanie o pracę, czy choćby przemówienie okolicznościowe. Sprawność językowa i poczucie, że można polegać na swoich umiejętnościach redakcyjnych są ważne.
    Podzielę się z Wami moim sposobem na rozpisanie 4 klasy. Od razu spieszę z wyjaśnieniem, że dzieci chętnie biorą udział w tym wyzwaniu i są podekscytowane tematami. Umawiam się z nimi, że przez kilka miesięcy będą zamiast prac domowych miały wyzwanie literackie, a na koniec otrzymają prawność Pisarza. Ułożyłam więc na tyle dużo tematów, by każdy mógł coś dla siebie znaleźć i dałam to, co najważniejsze - wybór. Link do materiałów zamieszczam TUTAJ.
    Ustaliłam z dziećmi, że w zeszytach pisarskich napiszą jedną pracę w tygodniu i na koniec miesiąca przyniosą mi wszystkie (tyle, ile było w miesiącu pełnych tygodni). Ja natomiast wybiorę najlepszą według mnie (podkreślam, że to subiektywne, ale znam się na rzeczy, bo przez 20 lat przeszytałam wieeeeele prac) i za nią postawię ocenę, pod innymi zaś dam krótką informację zwrotną. Uczniom tak się podoba to, że będzie oceniana ich najlepsza praca, że chętnie się angażują. Po jakimś czasie nawet niektórzy dopisują "myślę, że to opowiadanie najbardziej się pani spodoba" i po oddaniu zeszytów sprawdzają, czy tak jest rzeczywiście. To uczy obiektywniejszego spojrzenia na własne umiejętności. Dzieciaki dostają za te prace naprawdę wysokie oceny (mają obowiązek poprawić również błędy zaznaczone ołówkiem), więc wzrasta poczucie wartości i sprawczości.
    Przyzwyczajona do regularnego pisania klasa nie ma większych problemów z napisaniem konkretnej formy wypowiedzi ( a w kolejnych klasach piszą już określone formy, wybierając tematy) do dołączonych kryteriów sukcesu. Wiedzą, jakie są zasady ich budowania i nie mają blokady twórczej. Nie narzekają też na to, że muszą pisać - dla 6 klasy praca pisana co 2 tygodnie jest chlebem powszednim. Mam nadzieję, że moje doświadczenia i pomysły przydadzą się również Wam, albo jako sposób na rozpisanie uczniów, albo jako inspiracja, jakie tematy prac dawać uczniom do pisania.

Kasia Polak