Pisać... jak to łatwo powiedzieć!

     Jedną z pierwszych rzeczy, które robię, gdy przychodzi do mnie nowa klasa, jest sprawdzenie ich poziomu rozpisania. Oczywiście zawsze jest jakieś zróżnicowanie, trafia się kilka jednostek potrafiących wyrażać swoje myśli adekwatnie do wieku i możliwości językowych, ale... właśnie to ale zaprząta moją głowę. Ogromna część uczniów nie potrafi pisać na takim poziomie, by płynnie wyrażać swoje myśli, budować ciekawe opisy, wnioskować i sprawnie dzielić tekst na części. Z dużą uwagą pochylam się nad redagowaniem tekstów, bo to według mnie jedna z ważniejszych kompetencji, którą mają wynieść z lekcji języka polskiego - sprawne i precyzyjne pisanie różnego rodzaju tekstów.

Cicha lekcja

      Ten eksperyment wzbudził wśród moich uczniów wiele emocji. Pozytywnych i negatywnych. Cicha lekcja - jedni byli wniebowzięci, inni męczyli się okrutnie. Zasada jest prosta - w trakcie cichej lekcji NIKT nic nie mówi. Ani uczniowie, ani nauczyciel. Warto ja przeprowadzić co jakiś czas w ramach odskoczni od tradycyjnych zajęć i poznawania swoich uczniów. Miło zobaczyć ich w odmiennej sytuacji. Co ważne uczniowie bardzo łatwo wchodzą w konwencję i starają się przestrzegać umowy - porozumiewamy się pisząc pytania i informacje na kartkach.

Po co zadawać pytania?

      Na to pytanie najlepiej odpowiedziałby sam Sokrates, ale jako że z przyczyn obiektywnych nie może, warto skorzystać z jego spuścizny. Pytania sokratejskie - narzędzie filozofów, wykorzystywane przez psychologów, stosowane, by pogłębić i zweryfikować kierunek analizy jakiegoś zjawiska. Czy warto stosować je w szkole? Odpowiedź jest oczywista, szczególnie w czasach, gdy uczniowie najczęściej odpowiadają na pytania, zamiast ćwiczyć ich zadawanie. A już najgorszym przestępstwem na kształtującej się dopiero samodzielności myślenia jest wpajanie młodym ludziom przekonania o jedynej możliwej prawidłowej odpowiedzi, oczywiście zgodnej z kluczem. W związku z tym powstały moje nowe pomoce dydaktyczne - karty pytań sokratejskich i kwestionariusz dialogu sokratejskiego. Mimo, że czerpią z tego samego źródła, przeznaczone są do innego zastosowania.