Śledztwo w sprawie zabójstwa...

       Jedną z lekcji poświęconych "Balladynie" J.Słowackiego przeznaczyłam na przyznanie uczniom całkiem dorosłych uprawnień. Stali się detektywami, lekarzami medycyny sądowej, patologami, funkcjonaruiszami policji i śledczymi. Salę lekcyjną zamieniłam w miejsce zbrodni, a uczniów zaprosiłam do zbierania dowodów i poszlak. Podzieleni na grupy sami przydzielili sobie funkcje i obszary działań. Każdy pracował na reputację grupy, ale rozliczał się z zadania sam - podpisując się na swoim raporcie imieniem i nazwiskiem.

       Każda komenda policji dostała inna sprawę - jedną ze zbrodni popełnionych w "Balladynie". Mieli znaleźć fragmenty w tekście, przeczytać je, podzielić pracę i wykonać przydzielone zlecenie. Każde zadanie wymagało uzgadniania szczegółów i konsultowania danych z partnerami z zespołu. Trzeba było zrobić rysunek miejsca zbrodni i oznaczyć dowody, narysować poszczególne dowody i dokładnie je opisać, przesłuchać świadka/świadków, odtworzyć zbrodnię ze szczegółami, stworzyć rys psychologiczny mordercy i napisać raport patologa z sekcji zwłok.

       Makabryczne? Wręcz odwrotnie! Przyjęte z dużym ożywieniem i zaangażowaniem. Możemy rysować zwłoki? Tak! Możemy opisywać rany? Tak! A możemy rozcinać brzuch ofiary? Tak! Nagle okazało się, że kostnica pełna, szukamy seryjnego mordercy i mamy całą masę tropów i dowodów, gdyż przestępca nie zatarł śladów.

       Uwspółcześniliśmy oczywiście realia i wykorzystaliśmy współczesne metody śledcze, laboratoria oraz wiedzę psychologiczną i medyczną. Okazało się też, że opłaca się oglądać seriale kryminalne. Uczniowie pracowali nad przydzielonymi zadaniami i ustalali wspólne wersje wydarzeń. Widać było, że duża część z nich była w swoim żywiole. Prowadzili swoje dochodzenia, stawali się konsultantami i specjalistami od technik śledczych. Taka lekcja to dobra zabawa i niezły sprawdzian znajomości lektury. A "Balladyna" zyskała drugie, całkiem współczesne życie.

Kasia Polak